Haarscherp zie ik ze. Drie, vier, nee vijf roofvogels cirkelen hoog boven me in de lucht. Ik richt mijn aandacht op de voorste vogel. Ondanks dat hij ver weg is zie ik hem haarscherp en gedetailleerd. Hij houdt zijn kop schuin en kijkt me met zijn diepzwarte ogen recht aan. Zijn gekromde snavel heeft een gelige lijn en het bruinzwarte verenkleed glanst in het zonlicht. Kom maar bij me, hoor ik mezelf in gedachten zeggen, al weet ik niet waarom. Resoluut gebeurt dat waar mijn gedachten om vroegen. De vogel komt razendsnel dichterbij. Met zijn vleugels in een hoek gebogen scheert hij recht op me af. Vlak voordat hij bij me is draait hij zijn poten naar voren, neemt zijn vaart af en zacht landt hij op mijn borst. De situatie zou angstaanjagend kunnen zijn maar ik laat de controle los en geef me over aan wat er gebeurt. Met een glimlach blijf ik de vogel aankijken tot het moment dat hij zijn kop naar me toe beweegt en in mijn hoofd pikt. En nogmaals. En nogmaals. Nadat de vogel meerdere malen diep in mijn hoofd heeft gepikt zie ik dat hij iets in zijn snavel heeft. Het lijkt op een kipfilet, bedenk ik mezelf grinnikend terwijl de vogel wegvliegt.

Mama Ayahuasca

Wie mijn blogs trouw leest kan zich misschien herinneren dat ik al eerder schreef over mijn verlangen om een keer Ayahuasca te gebruiken. Ayahuasca is bij de mensen waar ik de laatste jaren veel mee omga een bekend en bemind begrip, maar ik ervaarde dat het in andere kringen nog geen gemeengoed is. Ik meen dat enige uitleg daarom dan ook op zijn plaats is.

Sinds mensenheugenis gebruiken inheemse volkeren in de Amazone het plantmedicijn Ayahuasca, vanwege haar helende eigenschappen en de enorme wijsheid die zij bezit.
Kort beschreven werkt Ayahuasca als volgt: wanneer je gaat slapen maakt je lichaam DMT aan, een stofje wat ervoor zorgt dat je gaat dromen. Zodra je wakker wordt maakt je lichaam een enzym aan die de DMT afbreekt, waardoor je niet hallucinerend je dag ingaat. Tijdens een Ayahuascaceremonie krijg je twee drankjes. De werkzame stof in het eerste drankje (de MAO-remmer) blokkeert het enzym die de DMT afbreekt. Het tweede drankje (de Ayahuasca zelf) bevat DMT en zorgt ervoor dat je daadwerkelijk gaat hallucineren. Nu zijn er tientallen, misschien wel honderden, planten in de wereld die DMT bevatten, maar elk heeft zijn eigen, unieke uitwerking. Ayahuasca staat bekend om haar liefdevolle werking. Ze wordt dan ook vaak liefkozend ‘Mama Ayahuasca’ genoemd.

Ayahuascaoperaties

Net als iedere moeder kan ook Mama Ayahuasca streng en vastberaden zijn, maar altijd met de intentie om je te helpen. Ayahuasca is een medicijn dat je helpt naar binnen te kijken. Sommige mensen ontvangen handvatten om moeilijke thema’s op te lossen, anderen krijgen inzicht in trauma’s. En dat is niet altijd makkelijk of fijn. In trauma’s gaat immers verdriet en pijn verborgen en die emoties kunnen in een Ayahuascaceremonie sterk naar voren komen. Wanneer je je er echter aan over durft te geven dan is de kans groot dat je na de emotionele pijn de helende warmte en liefde van Mama Ayahuasca zult ervaren. Eerst het zuur, dan het zoet.
Een bekend fenomeen in de wereld van Ayahuasca zijn de zogenaamde ‘Ayahuascaoperaties’. Mensen die dit meemaken worden tijdens hun reis benaderd door aliens, vreemdsoortige dieren of veelpotige wezens die een operatie komen uitvoeren. Ze hebben de intentie om dát uit het lichaam weg te nemen wat niet dienend is. Dit kan trauma zijn, maar ook depressie, burn-out of ziekte. Zo’n ervaring kan beangstigend zijn. Doodeng zelfs. De kans is groot dat wanneer iemand in het ‘normale’ leven vaak handelt uit angst (bewust of onbewust), dat deze angst in veelvoud zal terugkomen tijdens de Ayahuascareis. Maar waar angst in het dagelijks leven de slechtste raadgever is, geeft de angst tijdens een Ayahuascareis juist inzicht en bewustzijn. Het advies luidt dan ook: spring in de bek van het monster. Kijk niet weg maar omarm de aliens die je komen opereren, hoe eng ze ook zijn. Immers, na het zuur komt het zoet.

Nieuwe verbindingen in het brein

Goede begeleiding en voorbereiding en een veilige setting zijn belangrijk bij het maken van een Ayahuascareis. Ik ben intens dankbaar dat ik mijn reis mocht maken in een prachtige rustgevende ruimte met liefdevolle begeleiding. Als kers op de taart mocht ik meedoen aan een onderzoek naar Ayahuasca van de universiteit van Maastricht. En wat mij betreft kan er niet genoeg onderzoek gedaan worden, want de resultaten zijn overweldigend positief. Onderzoeken laten zien dat Ayahuasca ervoor zorgt dat er nieuwe vertakkingen en verbindingen in het brein ontstaan, waardoor het mogelijk wordt gebeurtenissen uit het verleden te herevalueren. Ayahuasca zorgt daarnaast bewezen voor afname van angst, stress en depressie.

Tijdens een Ayahuascareis lig je doorgaans met gesloten ogen op een matrasje. Je bent volledig bij bewustzijn, maar tegelijk ben je in een totaal andere wereld. Een wereld die zó echt is dat je er helemaal in opgaat. Ik heb tijdens mijn reis geen enkele behoefte gehad om mijn ogen open te doen, anders dan op de momenten dat ik moest overgeven in het emmertje naast mijn matrasje. Overigens gaan er veel nare verhalen rond over hoe ziek je wordt van Ayahuasca, maar in de praktijk valt dat reuze mee. Bij mij was het steeds een kwestie van minuten: een golf van misselijkheid, rechtop zitten, overgeven, liggen en weer verder reizen.
En ondanks dat je volledig bij bewustzijn bent, zijn de ervaringen van een Ayahuascareis vaak net zo moeilijk te beschrijven als een droom. Woorden schieten vaak letterlijk tekort. Toch neem ik je graag mee met woorden die mijn ervaringen zo goed als mogelijk weergeven.

There are all kinds of ways to challenge ourselves. Some people do it by climbing a mountain or scuba diving. The most profound and challenging ordeals is to drink Ayahuasca. It is in a way the ultimate adventure.
Graham Hancock

Frustratie en teleurstelling

Het is vrijdagmiddag rond de klok van twaalf uur als we bij elkaar zitten om onszelf voor te stellen. Vijf deelnemers, variërend in leeftijd van 25 tot 55, en twee begeleiders. Na het voorstelrondje krijgen we uitleg over de ceremonie en vertelt de begeleider dat de ceremonie van de zaterdag nog niet volgeboekt is. Dus, wanneer we het gevoel hebben dat de reis na vandaag nog niet is afgelopen dan zijn we welkom om nog een dag langer te blijven.
We verplaatsen ons naar de ceremonieruimte en nemen in een cirkel plaats op kussentjes op de grond. Kaarsjes flikkeren en een zweem van wierook hangt in de licht verduisterde ruimte. Ik sluit mijn ogen en merk dat ik onrustig ben. Ik probeer te luisteren naar de intenties die de andere deelnemers uitspreken maar mijn onrustige gedachten leiden me voortdurend af. Dan is het mijn beurt. Ik pak een kaarsje en steek hem aan. Terwijl ik hem in het midden van de cirkel plaats spreek ik uit dat ik mij wil (her)verbinden met mijn intuïtie, omdat ik het gevoel heb dat ik de laatste tijd tamelijk zwevende ben. Het vertrouwen in het pad dat voor mij ligt is lang zo sterk niet als dat dat eerder geweest is.

We drinken het eerste drankje en verplaatsen ons naar onze matrasjes, waar we de Ayahuasca geserveerd krijgen. Nog steeds onrustig ga ik liggen en sluit ik mijn ogen. Binnen enkele minuten ontstaat er een chaos van beelden voor mijn gesloten ogen. Rare beelden, kleurrijke beelden, onduidelijke beelden en mooie beelden vallen over elkaar heen in een chaotische mix. Sommige beelden zijn zo mooi dat ik mijn aandacht erop wil richten, maar voordat mijn aandacht aanwezig is, is het beeld alweer verdwenen. Het is veel en vermoeiend. Na enige tijd stel ik mezelf de vraag waarom ik deze chaos van beelden te zien krijg. Mijn onderbewuste blijft stil. De tijd glijdt ongemerkt voorbij en ik raak gefrustreerd. Wat betekent dit? Wat moet ik hiermee? Ik krijg enkel stilte als antwoord. Na verloop van tijd nemen de beelden af in intensiteit. Mijn gedachten gaan verder met me op de loop. Ik voel teleurstelling opkomen maar druk dat gevoel weg. Deze Ayahuascareis moet een bijzondere ervaring zijn. Teleurstelling wil ik niet, het wordt vást nog fantastisch.

Met mijn gedachten probeer ik weer terug te keren naar de beelden die ik in de eerste tijd zag, misschien zat daar toch een boodschap in verborgen. Maar het lukt niet. Ik ben een mentaal gevecht aan het voeren met mezelf én met de Ayahuasca. Weer word ik overvallen door een golf van teleurstelling. Deze keer druk ik het gevoel niet weg maar blijf ik erbij. De teleurstelling zal me vast iets te vertellen hebben. De teleurstelling verandert in verdriet. Ik voel de intensiteit van het verdriet in mijn hele lichaam en tranen borrelen op. Nét voordat de tranen mijn ogen bereiken stagneren ze. Wederom raak ik gefrustreerd. Waarom komen die tranen nou niet? Geforceerd probeer ik de tranen over mijn oogleden te duwen maar zonder succes. De tranen blijven weg.

Teleurstelling overheerst als ik na de ceremonie een soepje en een broodje humus eet. Ik ben moe en terneergeslagen. Ik voel me als het ware beroofd van een mooie Ayahuascaervaring. Morgen kan je nog een keer, zegt een stemmetje in mijn hoofd. Maar ik weet het niet; als ik dan morgen net zo’n gevecht moet voeren als vandaag dan zit ik daar niet om te springen. Ik praat nog even na met andere deelnemers en redelijk op tijd duiken we allemaal ons bed in.

Witte vogels en mechanische embryo’s

De volgende ochtend na het gezamenlijke ontbijt en de sharing twijfel ik nog steeds. We gaan naar buiten en maken een wandeling in de natuur. Pas tijdens die wandeling, net voordat we weer terug zijn bij de ceremonieruimte, neem ik mijn beslissing. Ik blijf. Terwijl de andere vier deelnemers van mijn vrijdaggroep vertrekken druppelen de eerste deelnemers van de zaterdaggroep al binnen. Here we go again. Mijn intentie voor deze nieuwe reis was direct duidelijk toen ik de beslissing nam om te blijven: overgave. Wegblijven bij alle blokkerende en saboterende gedachten en totale overgave aan de Ayahuasca. In tegenstelling tot gisteren voel ik me rustig als ik plaatsneem op mijn matrasje. In afwachting van de Ayahuasca die geserveerd zal worden sluit ik mijn ogen voor een korte meditatie. Van diep uit mijn lijf voel ik tranen opborrelen. In stilte rollen ze over mijn wangen. Er komen meer tranen. En meer. Overweldigd door emoties zit ik nu te snikken op mijn matras. Ik heb geen flauw benul waar de emoties vandaan komen maar ik laat ze zijn. Dit is overgave.
Met een glimlach door mijn tranen heen neem ik de Ayahuasca aan van de begeleiders en drink het op. Terwijl de tranen nog steeds over mijn wangen rollen ga ik liggen en trek het dekbed over me heen. En dan… Dan begint er een reis in een schoonheid die in woorden bijna niet te beschrijven is. Wederom zijn er allerlei beelden. Maar nu kan ik er met mijn aandacht bij blijven. Ik voel dat ik niet alleen naar de beelden kijk, maar dat ik de situaties ook daadwerkelijk ervaar. De hemel die zich opent met een helder wit licht en witte vogels die naar me toe vliegen. Een jong zeehondje op zijn rug rollend en genietend in het witte zand. Ik kijk naar het zeehondje, ik voel het zeehondje nee… ik bén het zeehondje.

I left my soul there, down by the sea
I lost control here, livin’ free

Morcheeba

Lange tijd geniet ik intens van de prachtige beelden en voel een gelukzalige dankbaarheid door me heen stromen. Dan zie ik een dwarsdoorsnede van een vrouwenlichaam. Ze is zwanger. Ik zie de vrouw niet van top tot teen, ik zie haar slechts van haar nek tot haar heupen. In haar buik zie ik drie embryo’s. Een grote, een kleinere en een hele kleine. De twee grootste embryo’s zijn mechanisch opgebouwd. In de embryo’s zitten tandwielen en radertjes. Alles is in beweging. Het kleinste embryo is niet mechanisch, maar het geeft helder licht. Langzaam zie ik het kleine embryo door het vrouwenlichaam naar boven bewegen, door de borst en door de hals naar buiten. Het lichtje zweeft naar me toe en hangt om me heen. Zusje… zusje… zusje, zingt het in mijn hoofd. De boodschap wordt langzaam helderder. Dit kleine lichtpuntje heeft zich niet ontwikkeld tot mensje, zoals de andere twee mechanische embryo’s dat wel hebben gedaan. Het middelste embryo dat ben ik. Het heldere lichtje is een onvoldragen vrucht. Mijn zusje.

Het proces van opschoning

Terwijl het lichtje om me heen dartelt zie ik de roofvogels boven me cirkelen. Het heldere weten dat dit lichtje me begeleid en beschermt maakt dat ik nergens bang voor ben. Nadat de roofvogel op mijn borst is geland en de ‘kipfilet’ uit mijn hoofd heeft getrokken voel ik ruimte in mijn hoofd. Ik besef me dat de vreemde kipfilet de blokkade was die loslaten blokkeerde. Niet veel later vormt er zich een paarsrode ‘stroom’ uit mijn hoofd. In de stroom zwemmen een soort van diertjes die ik het beste kan beschrijven als ‘nucleaire spermacellen’. De diertjes hebben een neonroze kleur en bewegen zich in grote getalen tegelijk uit mijn hoofd. Ballast. Gedachten. Overtuigingen. Zorgen. Ik ervaar een helder weten dat mijn hoofd wordt opgeschoond. Tegelijkertijd voel ik dat mijn derde oog zich opent en een prachtige stroom van warme en zachte kleuren beweegt zich dwars door mijn derde oog mijn hoofd in, als ware het opvulling voor de leegte die de nucleaire spermacellen hebben achtergelaten. Als beide stromen zijn geëindigd voel ik een rare druk op mijn linkeroog die gepaard gaat met een soort cirkelende bewegingen. Langzaam verplaatst de druk zich naar mijn rechteroog en de hele rechterkant van mijn hoofd, en zie ik dat er allerlei troep uit mijn oor komt. Als de druk wegtrekt en het proces ten einde komt ontvang ik de boodschap Je kunt nu weer helder zien. Hee, helder zien; verbonden zijn met mijn intuïtie. Was dat niet mijn intentie van gisteren?

Het lichtje dat mijn zusje symboliseert dartelt nog steeds om me heen en tijdens het hele opschoningsproces heb ik enkel liefde en dankbaarheid ervaren. Golven van geluk spoelen door mijn lijf en mijn glimlach verdwijnt niet meer van mijn gezicht. Ik word me weer meer bewust van de muziek en voel deze intens door mijn lijf vibreren. Een lage stem zingt Reach out your hand so I can pull you in. In gedachten steek ik mijn hand uit. Door een lange, zachte koker wordt ik meegenomen naar een kleine ruimte waar ik intense geborgenheid ervaar. Ik ben ín de baarmoeder van moeder aarde. En terwijl mijn gehele fysieke lichaam wordt vastgezogen aan de matras voel ik dat mijn energetisch lichaam op een nog veel dieper niveau verbonden is met Pacha Mama.

Duiden van de boodschappen

Ook na de ceremonie blijft het gevoel van gelukzaligheid nog lang hangen. Direct na de ceremonie voelt het als een onmogelijke taak om mijn ervaringen na te vertellen en ook kan ik alle boodschappen nog niet direct duiden. Nu, weken later, terwijl ik dit schrijf is alles me duidelijk. Deze twee dagen zijn de ultieme uitwerking geweest van één van de belangrijkste thema’s in mijn leven: controle versus overgave. Het houden van controle en het geforceerd zoeken naar antwoorden zijn slechts vruchteloze pogingen om het leven in bedwang te houden. Het zijn vermoeiende pogingen die altijd uitdraaien op teleurstellingen. De leegte die ik in de eerste ceremonie ervaarde symboliseert de leegte die mijn geest mij presenteert op het moment dat ik geforceerd zoek naar antwoorden. Wanneer ik mij echter overgeef aan dat wat er is en de controle loslaat dan toont het leven mij haar soepelheid, liefde en geluk in volle glorie.

Ego says: Once everything falls into place, I will find peace
Spirit says: Find peace and everything falls into place

Marianne Williamson
Categorieën: Uncategorized

3 reacties

Anoniem · juli 17, 2022 op 09:51

Lieve Magda. Met dikke tranen heb ik jouw indrukwekkende ervaring met Ayahuasca gelezen, want wat is er gaver dan een zoekend mens? Maar wat is er mooier dan een “vindend” mens!
Ja, overgave is het mooiste en puurste bezit om het leven te vieren!! Proficiat Magda.
Liefs,
Inez, (uit Bonbini, Spanje)

Matthieu · juli 18, 2022 op 19:16

Hoi Pelerina, fijn te lezen dat je nog steeds op reis bent, liefs! Matthieu

Carin · juli 20, 2022 op 10:03

Mooi Magda!!

Laat een bericht achter:

Avatar plaatshouder

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd.