De magische veertig

Als ik op donderdag 1 september wakker word voel ik me niet anders dan de dag ervoor. En hoewel ik de zon niet kan zien door de eindeloze regen die uit het grijze wolkendek neerdaalt is het licht geworden en dus ga ik ervanuit dat ook de zon gewoon weer is opgekomen. En de klok? Die tikt onverstoorbaar door. Het is maar een getalletje, is een vaak gehoorde opmerking als het gaat over leeftijd, zéker als het gaat over ouder worden. Immers, het leven gaat toch ook gewoon door, verjaardag of niet. En je wordt door het bereiken van een nieuwe leeftijd niet ineens een ander mens. Toch?

Nee, ook ik ben niet van de ene op de andere dag een ander mens geworden. Maar toch ervaar ik het bereiken van deze veertig jaar als iets magisch, en zeker niet als iets negatiefs. Integendeel. Met het verstrijken van de jaren voel ik dat ik dichter en dichter bij mijn authentieke zelf kom. Ik heb mijn dertiger jaren, waarin ik mijn zelfverzekerdheid vond en waarin ik het pad van mijn conditioneringen verruilde voor het dwalen op het pad van mijn ziel, als veel prettiger ervaren dan de onzekere twintiger jaren. Het proces van persoonlijke ontwikkeling zal ik in mijn veertiger jaren zonder twijfel voortzetten en ik ga er vanuit dat ik in de loop van mijn veertiger jaren niet meer ronddwaal op het pad van mijn ziel (wat ik overigens heerlijk vind), maar daadwerkelijk koers zal vinden.

De energie van de maan

Op mijn verjaardag ontving ik een creatief doe-boek om bewuster te leven met de energie van de maan. Het was geen cadeau out of the blue, ik had er zelf om gevraagd. Ondanks dat ik astrologie heb gestudeerd ben ik me nooit echt bewust geweest van het ritme van de maan in mijn dagelijks leven. De afgelopen maanden echter werd mijn aandacht naar dit thema getrokken en werd ik me meer en meer bewust van de maan en haar energie. Of anders gezegd, van míjn energie en emoties, en hoe die veranderden gedurende de verschillende fasen van de maan. Een boek om nog meer te werken met de maanenergie leek me daarom een prachtig verjaardagscadeau. Ik was jarig tijdens de wassende maan en tien dagen na mijn verjaardag was het volle maan. De avond vóór de volle maan stond ik ’s avonds buiten en keek ik naar de heldere Bosnische hemel. De maan liet haar licht schijnen over de heuvels en ik voelde me intens dankbaar, het ontroerde me zelfs en ik voelde mijn ogen vochtig worden.
Nu ik me er bewust van ben realiseer ik me dat mijn emoties dichter aan de oppervlakte liggen tijdens de volle maan. Tijdens de vorige volle maan stond ik met tranen in mijn ogen naar prachtige watervallen te kijken en voelde ik een brok in mijn keel toen iemand me zomaar een flesje wijn kwam brengen. En nu, deze avond voor volle maan, raak ik geëmotioneerd van de prachtige sterrenhemel. Ik ben het niet gewend van mijzelf, het kost doorgaans ‘wat meer’ om mij tot tranen toe te bewegen. Misschien is het altijd zo geweest dat mijn emoties zich makkelijker aandienden tijdens de volle maan, maar ben ik me er nooit bewust van geweest. Ik weet het eigenlijk niet.

De volgende dag, op tien september omstreeks twaalf uur ’s middags, was de volle maan exact. Diezelfde middag, op tien september na de lunch, besefte ik dat ik ongesteld was geworden. Eerder dan ik had verwacht. Direct gingen mijn gedachten naar de maan, want de cyclus van de maan en de cyclus van de vrouw; hoe zijn die twee met elkaar verbonden?

Let the waters settle
And you will see
The moon and the stars
Mirrored in your own being
Rumi

De getijden van de vrouw

Ongeveer negenentwintig dagen, zo lang duurt het voor de maan om van nieuw naar vol te gaan en weer terug te keren naar nieuw. Het is hetzelfde aantal dagen als de gemiddelde cyclus van een vrouw. Dat de maan van invloed is op de getijden van de zee is algemeen bekend. Zou het ook zo kunnen zijn dat de maan van invloed is op de ‘getijden van de vrouw’? Terwijl veel vrouwen die geen hormonale anticonceptie gebruiken aangeven dat hun cyclus regelmatig synchroon loopt met de cyclus van de maan, geven wetenschappelijke onderzoeken geen sluitend antwoord. Kunstlicht, hormonen in voeding en dagritmes die zijn aangepast op de moderne tijd zijn daarnaast disruptieve factoren voor de oorspronkelijke vrouwelijke cyclus. Er zijn echter vele tradities en oude culturen die wel degelijk geloven en ervaren dat er een spirituele link is tussen de vrouwelijke cyclus en de maancyclus. Zelfs het woord menstruatie is afgeleid van het oude Latijnse en Griekse woord voor maan: mene.
De oude culturen onderscheiden twee primaire cycli: vrouwen die menstrueren tijdens de nieuwe maan (de witte maancyclus) en vrouwen die menstrueren tijdens volle maan (de rode maancyclus). De witte maancyclus loopt synchroon met het ‘natuurlijke’ ritme van de maan. De energie keert zich vanaf de ovulatie bij de volle maan steeds meer naar binnen, tot de menstruatie bij de donkere maan en vervolgens bouwt de energie zich weer op naar een nieuwe ovulatie bij volle maan. De witte maancyclus staat voor zorgzaamheid, saamhorigheid, vruchtbaarheid en de moederrol. Het is de zogenaamde Eva-energie, en het zijn precies de eigenschappen die passen bij de astrologische witte maan.

De rode maancyclus is echter paradoxaal. Vrouwen die zich bewust zijn van hun rode maancyclus zijn in staat om diep in contact te komen met dat wat anders verborgen is. De rode maancyclus gaat vaak gepaard met een proces van naar binnen keren en transformatie. De energie van de rode maancyclus wordt verbonden aan Lilith. Lilith (de astrologische zwarte maan) vertegenwoordigt ook in de astrologie de energie van dat wat verborgen is.
Tot slot zijn er ook theorieën die de rode maancyclus verbinden aan de fasen en de energie van de drievoudige godin: van Maagd, naar Moeder (ongeacht het al dan niet hebben van biologische kinderen), naar Crone (waar in het Nederlands geen goede vertaling is. Wijze oude(re) vrouw komt misschien het dichtst in de buurt). Er wordt wel gesteld dat het omvormingsproces van de Moeder naar de Crone zich afspeelt tussen het veertigste en negenenveertigste levensjaar.

Hee. Ik ben net veertig geworden. En hee, exact op de eerste volle maan na mijn verjaardag begint mijn menstruatie, vroeger dan verwacht, alsof mijn lichaam een sprintje heeft getrokken om op tijd te zijn. Dus precies nu, in het prille begin van het omvormingsproces van Moeder naar Crone is deze energie van de rode maancyclus, van naar binnen keren en transformatie, voor mij beschikbaar. Is het toeval? Ik geloof het niet.

Lilith tells us to take back our power.
She calls to us to stand in our truth, embracing our darkness and our light equally.
She tells us to stop playing small and being afraid of burning too passionately for worry of being misunderstood in the eyes of others.
Our fire is not for them, she tells us. It is for us.
C. Ara Campbell

Kluizenaren voor een tijdje

Al dit voorjaar en deze zomer was ik me ervan bewust dat er voor mij een fase van naar binnen keren aan zou gaan komen. Vorig jaar in de herfst schreef ik het blog Thuis voor een tijdje, waarin ik mijn verlangen uitte om in de wintermaanden even niet te reizen, maar een plek te vinden waar ik een tijdje kon blijven. Dat thuis voor een tijdje vond ik afgelopen winter in de Algarve, omringd door een groepje lieve mensen.
Als ik dat blog van vorig jaar nu zou herschrijven op mijn situatie van dit moment dan zou ik de titel Thuis voor een tijdje veranderen in Kluizenaren voor een tijdje. Want weer heb ik de behoefte om in de wintermaanden even niet te reizen, maar in tegenstelling tot afgelopen jaar toen ik een groepje lieve mensen om me een vond, voel ik nu het intense verlangen om een aantal maanden écht alleen te zijn. Al eerder blies ik vanuit mijn kant het plan af om met het groepje van afgelopen jaar naar Marokko te gaan, en ook tegen mijn twee lieve reisvriendinnen heb ik gezegd dat ik echt behoefte heb om alleen te zijn. Even niet reizen en niet socializen, maar mijn telefoon vaker uit en écht alleen zijn. Kluizenaren is het werkwoord dat ik heb gecreëerd om een beeld te vormen bij mijn verlangen voor deze aankomende winter.

Meegaan met de kosmische stroom

Naast dat de periode rondom mijn verjaardag me nieuwe inzichten gaf rondom de cyclus van de vrouw, kreeg ik ook nieuwe inzichten rondom dit kluizenaarsthema. Ieder jaar kijk ik op of rond mijn verjaardag naar mijn astrologische solaar, de persoonlijke jaarhoroscoop van een nieuw levensjaar. Ik moest grinniken toen ik enkele dagen na mijn verjaardag in deze solaarhoroscoop keek, want het eerste waar mijn oog op viel was de Zon in het zogenaamde twaalfde huis, een duidelijke verwijzing naar het verlangen om naar binnen te keren. Een tekst die ik erover las was als volgt: “Dit jaar zal in het teken staan van het reinigen van de ziel; het loslaten van negatieve gedachten, gewoontes, afhankelijkheden en verlangens van het ego. Je zult verlangen naar stiltetijd, waarin je kunt ontspannen en reflecteren. Wellicht kies je zelf voor een periode van stilte of isolatie, maar het kan ook zijn dat je hiertoe gedwongen wordt door bijvoorbeeld opname in een ziekenhuis of gevangenschap. Je hebt deze stiltetijd nodig, want je intuïtie zal worden overspoeld door een oceaan van emotioneel bewustzijn. Je zult inzichten krijgen in onderbewuste thema’s door controle los te laten en te leren meegaan met de kosmische stroom. Dit is jouw tijd om aan innerlijke krachten te werken.”

De tekst past bij de energie van de rode maancyclus én bij de energie van Lilith, de zwarte maan. Maar vooral: de tekst resoneert in mij.
Het leven na mijn veertigste verjaardag gaat nog steeds gewoon verder. De klokt tikt onverstoorbaar door en de zon komt iedere dag weer op. Maar toch is er iets veranderd. Er is een nieuwe energie in mij geboren en met deze nieuwe energie zal ik het komende levensjaar gaan samenwerken. Leven in verbondenheid met de natuur, kluizenaren en werken aan innerlijke processen, in welke vorm dan ook. Dus als je me zoekt… Misschien vind je me in mijn campertje op Kreta, misschien vind je me in een natuurhuisje op de Peloponnesos, misschien vind je me ingesneeuwd in Oostenrijk óf, misschien vind je me met een cape en een staf in een hobbithuisje. Maar waar ik ook ben en of ik bereikbaar ben of niet, één ding is zeker: we slapen altijd onder dezelfde maan.

Fly me tot he moon
And let me play among the stars
Frank Sinatra